Γερμανία: Ασθενοφόρα και ιατρικές υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης
Ο αριθμός κλήσης επειγόντων περιστατικών στην χώρα Γερμανία είναι το: 112 ή 999
Ο Γερμανικός κανονισμός απαιτεί ότι το EMS πρέπει να είναι εγγυημένο ότι θα φτάσει στη σκηνή εντός 10-15 λεπτών από την Στιγμή της κλήσης
Ο Γερμανικός κανονισμός απαιτεί ότι το EMS πρέπει να είναι εγγυημένο ότι θα φτάσει στη σκηνή εντός 10-15 λεπτών από την Στιγμή της κλήσης
ΠΩΣ ΚΑΛΩ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ;
Ο αριθμός χωρίς χρέωση για τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης στη Γερμανία είναι 112.
Το 80% των τηλεφωνικών κέντρων συντονίζει το EMS, τη μεταφορά χωρίς ασθενοφόρο και την πυροσβεστική (η Αστυνομία έχει δική της αποστολή).
Μετά την κλήση, οι διεκπεραιωτές θα καθορίσουν την κατάσταση του ασθενούς και θα αξιολογήσουν την κλήση προκειμένου να καθορίσουν εάν θα στείλουν το ασθενοφόρο, μια μονάδα απόκρισης με προσωπικό ιατρού ή και τα δύο.
ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΟΙ ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ & ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ;
Ναι, στη Γερμανία υπάρχουν δύο είδη επαγγελματιών Ιατρών και πληρώματα ασθενοφόρου Διασωστές, που στελεχώνουν ασθενοφόρα:
Μη Ιατρικό Προσωπικό
Rettungshelfer (RH):
160 ώρες μάθημα? 80 ώρες πρακτική
Εστίαση στην αναζωογόνηση και την επείγουσα ιατρική
Βρίσκονται κυρίως ως εθελοντές χωρίς αμοιβή σε δημόσιες εκδηλώσεις/μη έκτακτες μεταφορές
Rettungssanitäter (RS):
160ώρες μάθημα – 160ώρες κλινική; Πρακτική εκπαίδευση 160 ωρών
Το πιο κοινό επίπεδο εκπαίδευσης μέχρι το 1989
Rettungsassistent (RA):
Αντικαταστάθηκε το RS ως τυπικό προσόν που απαιτείται
2 χρόνια εκπαίδευσης
1 ο έτος: 1200 ώρες θεωρητικό/πρακτικό
2ο έτος: 1600ώρες μαθητεία σε υπηρεσία ασθενοφόρου
Οι περισσότερες πολιτείες της Γερμανίας απαιτούν κάθε ασθενοφόρο να έχει τουλάχιστον ένα έμπειρο RS και σε RA, κατά προτίμηση δύο RA
Κανένας δεν εξουσιοδοτείται επίσημα να:
Χορηγήσει Meds
Δημιουργία πρόσβασης IV
Απινιδώση
Διασωλήνωση Τραχείας
« Επάρκεια έκτακτης ανάγκης » – Κοινή πρακτική/διαδικασία για την εκτέλεση αυτών των δεξιοτήτων εάν η MD δεν είναι άμεσα διαθέσιμη επί τόπου και η διαδικασία είναι απαραίτητη για τη θεραπεία μιας απειλητικής για τη ζωή κατάστασης, περιλαμβάνει:
Απινίδωση
Περιφερειακή IV πρόσβαση
Διασωλήνωση ET χωρίς χαλαρωτικά/αναισθησία
Έγχυση κρυσταλλοειδούς υγρού:
Ισοτονικό NaCl, Lactated Ringers
Χορήγηση φαρμάκου:
Γλυκόζη
Επινεφρίνη
Διαζεπάμη
Εισπνεόμενα β2-αδρενεργικά
Νιτρικό Σπρέι
Γιατροί Επειγόντων Περιστατικών
Εντατική πρόσθετη εκπαίδευση στο EMS
Οι περισσότεροι εργάζονται με μερική απασχόληση, με ρίζες στην αναισθησία, τη χειρουργική/ορθοπεδική ή την εσωτερική ιατρική
Επί σκηνής, ο MD μπορεί να παρέχει όλες τις απαραίτητες παρεμβάσεις
ALS
Θρομβόλυση
Αντιαρρυθμικά
Ισχυρά αναλγητικά
Αναισθησία και διασωλήνωση
Εξαερισμός
Μείωση εξαρθρώσεων/καταγμάτων
Παροχέτευση θώρακα
Μικρές περιπτώσεις αντιμετωπίστηκαν επί τόπου, αποτρέποντας περιττές εισαγωγές στο νοσοκομείο
Απαιτείται να έχουν επικεφαλής MD σε ετοιμότητα για να συντονίσουν την απόκριση EMS στα MCI’s
ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΩ;
Οι Ασυραμτιστές καθορίζουν τον τύπο και τη σοβαρότητα της κλήσης κατά την ανάκριση και στη συνέχεια καθορίζουν εάν ο καλών χρειάζεται φροντίδα στο σπίτι ή θα χρειαστεί μεταφορά στο νοσοκομείο. Αυτό επιτρέπει σε δύο τύπους παρόχων προνοσοκομειακής φροντίδας να είναι διαθέσιμοι και έτσι να μειώνονται οι χρόνοι απόκρισης:
Σταθερές μονάδες, που είναι συμβατικά ασθενοφόρα στελεχωμένα με γιατρούς
Μονάδες ραντεβού , που είναι κανονικά αυτοκίνητα που οδηγούνται από γιατρούς και είναι εξοπλισμένα με τον ίδιο εξοπλισμό, αλλά χωρίς δυνατότητα μεταφοράς, καθιστώντας την μια πιο ευέλικτη μονάδα απόκρισης και ενεργή στο 87% των συστημάτων (Roessler, 2006)
Αναλογία 3:1 ή 4:1 ασθενοφόρων χωρίς ιατρικό προσωπικό προς οχήματα με ιατρικό προσωπικό
ΕΠΟΠΤΕΙΑ;
Οι υπηρεσίες ασθενοφόρων στη Γερμανία εποπτεύονται από τα κρατικά υπουργεία υγείας, αν και μεγάλο μέρος της ευθύνης ανατίθεται τοπικά:
Οι υπηρεσίες ασθενοφόρων εδάφους είναι ευθύνη των τοπικών κοινοτήτων και των πόλεων
Τα ασθενοφόρα με ελικόπτερα είναι ευθύνη των κρατιδίων, αν και συχνά σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς ανατίθεται η παροχή αεροπορικών υπηρεσιών (π.χ. Γερμανικός Ερυθρός Σταυρός κ.λπ.)
Προνοσοκομειακή φροντίδα στην Γερμανία,
Ο τομέας της προνοσοκομειακής φροντίδας
έχει μια μακρά ιστορία στην Γερμανία, έχοντας φτάσει σήμερα να διαθέτει ένα μοντέρνο και πολύ αποδοτικό σύστημα. Το μέγεθος της κάλυψης και της αποδοτικότητας αναδεικνύεται στο γεγονός ότι μια πλήρως εξοπλισμένη ιατρική ομάδα μπορεί να φτάσει στο σημείο του συμβάντος σε δεκαπέντε λεπτά.
Η Γερμανία είναι μια χώρα η οποία αποτελείται από δεκαέξι πόλεις και περίπου 82.5 εκατομμύρια κατοίκους. Διαθέτει περίπου 2.200 νοσοκομεία εκ των οποίων τα 48 είναι πανεπιστημιακά, ενώ ο αριθμός των ασθενοφόρων ανέρχεται περίπου στα 3.400 με μια επιπλέον δύναμη ελικοπτέρων.
Σύμφωνα με τον Γερμανικό νόμο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λάβει πιστοποιημένη βοήθεια από έναν γιατρό επειγόντων, εάν την χρειαστεί, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.
Γι’ αυτό το λόγο η πλειοψηφία των ασθενοφόρων που ανταποκρίνονται σε περιστατικά διαθέτουν εκτός από τους διασώστες και έναν γιατρό εξειδικευμένο στην επείγουσα Ιατρική.
Όσον αφορά τους διασώστες το γερμανικό σύστημα τους κατατάσσει σε τρεις κατηγορίες.
1. Rettungshelfer (RH):
Ουσιαστικά αποτελεί την κατώτερη βαθμίδα του διασώστη στην
Γερμανία. Η εκπαίδευση της κατηγορίας αυτής αποτελείται από 240 ώρες εκ των οποίων οι
160 ώρες είναι θεωρητικές ενώ οι υπόλοιπες 80 είναι πρακτική σε νοσοκομείο με έμφαση
στην Καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και στα επείγοντα.
Συνήθως την συγκεκριμένη ομάδα την αποτελούν εθελοντές ή ασθενοφόρα τα οποία όμως δεν προορίζονται για επείγοντα περιστατικά.
2. Rettungssanitäter (RS) :
Η δεύτερη κατηγορία λαμβάνει μια εκπαίδευση των 520 ωρών. Μοιράζονται ανάμεσα στην τάξη, στα νοσοκομεία αλλά και στα ασθενοφόρα. Αυτή ήταν και η πιο συνηθισμένη βαθμίδα διασώστη στην Γερμανία μέχρι το 1989, όπου και εμφανίστηκε η τρίτη και ανώτερη κατηγορία.
3. Rettungsassistent (RA) :
Χρειάζονται δύο χρόνια προκειμένου ο εκπαιδευόμενος να ολοκληρώσει την συγκεκριμένη βαθμίδα με συνολικά 2800 ώρες μαθημάτων, θεωρητικών και πρακτικών.
Σε αντίθεση κυρίως με την Ελλάδα, η Γερμανία δίνει το δικαίωμα στους διασώστες της να προβούν σε πράξεις οι οποίες θεωρούνται ιατρικές εάν δεν υπάρχει διαθέσιμος γιατρός και αν η ζωή του ασθενούς βρίσκεται σε κίνδυνο.
Τέτοιες πράξεις είναι η χορήγηση φαρμάκων, η απινίδωση με μη αυτόματο απινιδιστή και η ενδοτραχειακή διασωλήνωση.
