Σκέψεις και Προβληματισμοί Ενός Ιατρού του ΕΣΥ
“Νιώθω πολύτιμος ακόμα γιατί υπηρετώ στο ΕΣΥ , έστω το προβληματικό, αυτό που γέννησε με όραμα κάποτε μια ομάδα της δεκαετίας του ’80, αλλά που έχει ανάγκη από βελτιώσεις, όχι από αντικατάσταση”
Αισθάνομαι πολύτιμος, όχι για τις τρομερές γνώσεις στο αντικείμενο μου ως γιατρός, πάντα υπάρχει ένα βουνό γνώσης που δεν κατακτήσαμε, αισθάνομαι όμως πολύτιμος γιατί μου δίδαξε ο χρόνος και οι συγκυρίες ότι έχω την ευλογία να υπηρετώ τις αξίες της Ιπποκρατικής ιατρικής, αυτές που ανακουφίζουν, όχι μόνο από τον πόνο, ανακουφίζουν από τη βαριά ψυχολογική διάθεση, την πίεση της καθημερινής μάχης για επιβίωση, αυτές που ξανακερδίζουν ένα χαμένο χαμόγελο ή μια καλή κουβέντα.
Στην επαγγελματική ιατρική διαδρομή γεννιέται και η βιοποριστική ανάγκη του ίδιου του γιατρού , αυτή που αυτονόητα επιδιώκει κάθε εργαζόμενος, όμως συχνά ξεχνά την αποστολή του, εμπορεύεται τις αξίες που υπηρετεί.
Η πολιτική γραμμή για την εμπορευματοποίηση της Ιατρικής και του υπέρτατου αγαθού για τη ζωή, την υγεία, αποτελεί μια πτυχή της πολιτικής παρακμής, μια οικονομική καθαρά οπτική που δεν ανακουφίζει από τον ανθρώπινο πόνο, δεν στοχεύει στην εξάλειψη χρόνιων ασθενειών και την έρευνα, αλλά με αλγεβρικούς υπολογισμούς εξυπηρετεί τις οικονομικές καταστάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης και ολίγων κερδοσκόπων που συχνά σχετίζονται με πολιτικά πρόσωπα.
Νιώθω πολύτιμος ακόμα γιατί υπηρετώ στο ΕΣΥ, έστω το προβληματικό, αυτό που γέννησε με όραμα κάποτε μια ομάδα της δεκαετίας του ’80, αλλά που έχει ανάγκη από βελτιώσεις, όχι από αντικατάσταση.
Εύχομαι να νιώθουμε πολύτιμοι πολλοί.
Χαρωνίτης Δράκος, DDS, MPH, MSc
—
επιστολή προς cretalive.gr
